Το αλάθητο της εκκλησίας ενάντια στο λόγο του Χριστού, είναι ενα τεράστιο θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί πολλούς Χριστιανούς ορθόδοξους.
Επιμέλεια άρθρου: Vagedim
Φωτογραφία: Vagedim
Πηγή: Αθέατη γνώση
7 Ιουλίου 2015
Σε αυτό το άρθρο που επιμελήθηκε ο συντάκτης του μπλόγκ Vagedim για την Αθέατη γνώση, θα δούμε ορισμένα παραδείγματα από κανόνες που έθεσε η ορθόδοξη εκκλησία και που πηγαίνουν εντελώς κόντρα με αυτά που θέλει ο Χριστός.
Αν ο Ιησούς Χριστός έκανε αγωγή διαζυγίου ενάντια στην Εκκλησία κατηγορώντας την για σκληρότητα, απιστία, παράβαση του καθήκοντος, φανατισμό… σίγουρα θα είχε κερδίσει αυτήν τη δίκη. Μπάτλερ Σ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΙΣΕ ΤΡΕΙΣ ΓΑΜΟΥΣ ΕΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΑ
Ένα σημείο που δείχνει τη σαφή απαγόρευση του Κυρίου Ιησού, για γάμο με δεύτερη γυναίκα είναι το εξής:
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 19:
9 Σᾶς λέγω δέ, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ χωρίσῃ τὴν γυναῖκα του, ἐκτὸς ἔνεκα πορνείας, καὶ νυμφευθῇ ἄλλην, αὐτὸς διαπράττει μοιχείαν».
10 Οἱ μαθηταὶ τοῦ λέγουν, «Ἐὰν ἔτσι ἔχῃ τὸ πρᾶγμα μεταξὺ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, δὲν συμφέρει νὰ ἔλθῃ κανεὶς εἰς γάμο».
11 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Δὲν εἶναι ὅλοι εἰς θέσιν νὰ δεχθοῦν τὸν λόγον αὐτόν, ἀλλὰ ἐκείνοι εἰς τοὺς ὁποίους ἔχει δοθῇ.
12 Διότι ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας τους ἐγεννήθηκαν ἔτσι. Καὶ ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι ἔγιναν εὐνοῦχοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι μόνοι τους ἔγιναν εὐνοῦχοι διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
Ὅποιος μπορεῖ νὰ τὸ δεχθῇ, ἂς τὸ δεχθῇ».
Η εκκλησία όμως όχι μόνο επιτρέπει το δεύτερο γάμο, αλλά και τον τρίτο. Ο Χριστός ήταν ξεκάθαρος, και αν η εκκλησία έδινε σημασία στα λόγια του Χριστού δεν θα υπήρχαν και τα τόσα διαζύγια που βγαίνουν στις μέρες μας με την παραμικρή αιτία.
Η εκκλησία μπορεί να μην ευθύνεται για τα διαζύγια, όμως ευθύνεται για τις τελέσεις δεύτερων και τρίτων γάμων.
Ορισμένα από τα επακόλουθα των διαζυγίων, είναι οι τρείς γάμοι που επιτρέπει η εκκλησία. Αν δεν επέτρεπε άλλο γάμο εκτός από τον πρώτο (εκτός πορνείας) όπως είπε ο Χριστός, θα το σκεφτόταν πολύ το ανδρόγυνο να χωρίσει. Από αυτές τις πράξεις της εκκλησίας ήρθαν και τα Νεοταξικά σύμφωνα συμβίωσης, που σου λέει ο άλλος: "Και γιατί να παντρευτώ; και δεν θα κάνω τόσα έξοδα, και περνάω καλά έτσι."
Το "περνάω καλά" είναι ακόμη μια λέξη που έβαλε ο διάβολος στο στόμα μας και προωθείται στις μέρες μας για να έχουμε την άνεση να χωρίζουμε και να διαπράτουμε μοιχεία όποτε θέλουμε χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Επίσης η σεξουαλική επαφή πρίν το γάμο είναι ακόμη μια αιτία για τα πολλά διαζύγια σήμερα. Υπάρχει το πάθος, η ερωτική επαφή, και ορισμένες φορές καταλαβαίνουμε κατόπιν γάμου ότι τελικά δεν υπήρχε πραγματική αγάπη.
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συνεκλήθη από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ το Μέγα στην Κωνσταντινούπολη το 381 Σύμφωνα με την εκκλησία, το σύνολο των θεόπνευστων βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί την γραπτή πηγή της Θείας Αποκαλύψεως και της ιστορίας της προετοιμασίας και εκπληρώσεως της ενανθρώπησης του Μεσσία Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός όμως είπε και κάτι άλλο το οποίο απέρριψε η εκκλησία μας.
ΙΩ. 5,39 : ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·
Πρέπει να ερευνάτε τις Γραφές και να συλλαμβάνετε τα βαθύτερα τους νοήματα, διότι και σεις οι ίδιοι πιστεύετε ότι με την έρευνα και την πίστη σε αυτές θα έχετε αιώνια ζωή. Και αυτές ακριβώς οι Γραφές είναί που μαρτυρούν για εμένα.
Ο Χριστός όπως διαβάσατε είπε να ερευνούμε τις γραφές που μαρτυρούν το όνομα του. Ομως η εκκλησία έπραξε ακριβώς το αντίθετο. Ενω οι Σίβυλλες και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μαρτυρούσαν την Τριαδικότητα του Θεού και την έλευση του Χριστού, αυτά τα λαμόγια αποφάσισαν να εξαφανίσουν κάθε τι ελληνικό για τον ερχομό του Χριστού, και να μας πασάρουν ως μοναδικά ιερά και θεόπνευστα, τα κείμενα των εβραίων.
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
Αυτό ζήτησε ο Χριστός; Για να δούμε τι αναφέρει ο απόστολος Πέτρος που μέ τό προφητικό του χάρισμα προβλέπει τήν έμφάνιση αιρετικών στήν Εκκλησία και προειδοποιεί:
«Έγένοντο δέ και ψευδοπροφήται έν τω λαω, ώς και έν ύμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις άπωλείας, και τον άγοράσαντα αυτούς Δεσπότην αρνούμενοι, έπάγοντες έαυτοίς ταχινήν άπώλειαν» (Β'Πέτρ. β' 1).
Παρουσιάστηκαν δηλαδή και ψευδοπροφήτες στο λαό, τό λαό του Ισραήλ, όπως και σέ σάς, τους χριστιανούς, θά παρουσιασθούν ψευδοδιδάσκαλοι. Αυτοί μέ τρόπο δόλιο θά εισαγάγουν αιρέσεις πού οδηγούν στήν απώλεια, και τον Δεσπότη, τον Χριστό, πού τούς αγόρασε, θά αρνούνται, επιφέροντας έτσι στους εαυτούς τους γρήγορη απώλεια.
«Έγώ οίδα τούτο, ότι είσελεύσονται μετά τήν αφιξίν μου λύκοι βαρείς εις ύμας μή φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πράξ. κ' 29)
Έγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά τό δικό μου ερχομό θά εισβάλουν σε σάς λύκοι φοβεροί, πού δεν λυπούνται τό ποίμνιο. Λύκους ονομάζει και ό Παύλος τους αιρετικούς. Λύκους φοβερούς, πού δέν λυπούνται τό ποίμνιο του Ιησού, άλλ' ορμούν νά τό κατασπαράξουν.
Υπάρχει ωστόσο, και ο 45 Αποστολικός κανόνας που όρισε η ίδια η εκκλησία και συμβαδίζει με τα λόγια του Χριστού όπου αναφέρει:
Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω.
Αυτός ο Αποστολικός κανόνας με σαφήνεια λέει να αφορίζονται οι ορθόδοξοι κληρικοί που προσεύχονται με αιρετικούς, αν μάλιστα επιτρέψουν στους αιρετικούς να κάνουν κάποια ιερή τελετή αυτοί οι ορθόδοξοι να καθαιρούνται.
Οι οικουμενιστές <<ορθόδοξοι>> προσεύχονται με αιρετικούς;
Και βέβαια προσεύχονται (βλέπε Πατριάρχης).
Σήμερα μάλιστα έχουν καθιερώσει και κοινές τελετές προσευχής.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΙΟΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΓΙΟΙ;
Θα σας παραθέσω ίσως το πιό δυνατό παράδειγμα. Αυτό του Αγίου Θεοδοσίου.
Η χριστιανική καταδίκη κάθε είδους μη-αναπαραγωγικής σεξουαλικής επαφής έθεσε εκτός νόμου την ομοφυλοφιλία στη δυτική αυτοκρατορία τον 3ο αιώνα και κατά συνέπεια και την ανδρική πορνεία. Το 390 ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ προέβλεπε τη θανατική ποινή για τον πειθαναγκασμό ή το εμπόριο ανδρών για πορνεία. Πίσω απ’ αυτό το διάταγμα δεν κρυβόταν πιθανώς η βδελυγμία για την πορνεία, αλλά το γεγονός ότι το σώμα ενός άνδρα χρησιμοποιείτο στην ομοφυλοφιλική επαφή όπως και το γυναικείο.
Κατά την εφαρμογή του διατάγματος του Θεοδοσίου στη Ρώμη, οι εκδιδόμενοι αρσενικοί σύρονταν έξω από τους ανδρικούς οίκους ανοχής και καίγονταν ζωντανοί μπροστά στα μάτια του όχλου που χειροκροτούσε.
κατήργησε, το 394 μ.Χ., διά νόμου, τους ολυμπιακούς αγώνες, που χρησίμευαν στη διατήρηση της πλάνης των ειδώλων.
Το 387 μ.Χ. ο Άγιος αποφάσισε να τιμωρήσει αυστηρά, με ποινή αίματος, τους κατοίκους της μεγάλης Θεουπόλεως Αντιόχειας. Οι Αντιοχειανοί είχαν εξεγερθεί και είχαν καταρρίψει όλους τους ανδριάντες που υπήρχαν προς τιμή του αυτοκράτορα και της συζύγου του Πλακίλλας. Η αυτοκράτειρα η ίδια αλλά και ο Πατριάρχης της πόλεως Φλαβιανός συμπαραστατούμενοι από τους μοναχούς της περιοχής, ικέτευαν το βασιλέα Θεοδόσιο να φανεί σπλαγχνικός και να τους συγχωρήσει. Πράγματι, ο Θεοδόσιος άλλαξε απόφαση και το Πάσχα του 387 μ.Χ. έδωσε αμνηστία.
Το άλλο γεγονός συνέβη το έτος 390 μ.Χ., όταν ο Θεοδόσιος έγινε και αυτοκράτορας της Δύσεως. Εγκαταστάθηκε στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο της Ιταλίας, και τιμώρησε με πολύ αυστηρό τρόπο μια εξέγερση των Θεσσαλονικέων, δίδοντας διαταγή να θανατώσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων στο αμφιθέατρο της πόλεως. Κάποιος δημοφιλής ηνίοχος του ιππόδρομου είχε κατηγορηθεί για εγκληματική πράξη και είχε φυλακισθεί από τον αρχηγό της εκεί φρουράς Βουθέριχο. Αλλά το πλήθος, προκειμένου να γίνουν οι ιπποδρομίες, απαίτησε την αποφυλάκιση του ηνιόχου. Ο Βουθέριχος αρνήθηκε, αλλά ο λαός στασίασε και φόνευσε τον Βουθέριχο και πολλούς στρατιώτες. Ο θυμός που ένιωθε ο Θεοδόσιος ήταν τόσο μεγάλος που, υπακούοντας στην παρόρμηση της στιγμής, διέταξε να περικυκλώσει ο στρατός τον ιππόδρομο την ημέρα των αγώνων και να σφάξει όλους τους θεατές. Για τη διαταγή αυτή αμέσως μετανόησε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού πια είχαν σφαγεί επτά χιλιάδες πολίτες.
Ο Άγιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 395 μ.Χ. Το σκήνωμά του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την τεσσαρακοστή ημέρα ο Επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, εξεφώνησε τον επικήδειο, που καθιέρωνε τον Θεοδόσιο ως τον τύπο του παραδειγματικού Ορθόδοξου ηγεμόνος. Ο Άγιος ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στο μνημείο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και των διαδόχων του.
Παρά τις σφαγές που διέπραξε ο Θεοδόσιος, ανακυρήχθηκε από την εκκλησία ως Αγιος (?) Το αν είναι άγιος ή όχι κάποιος, εμείς πραγματικά πολύ δύσκολα μπορούμε να το ξέρουμε. Μόνο ο Θεός μπορεί να το γνωρίζει αυτό. Η εκκλησία όμως φαίνεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις αποφασίζει με δικά της κριτήρια την ιερότητα του κάθε προσώπου που επιλέγει.
Ο Θεοδόσιος, λέγεται ότι είχε αντιγράψει με το χέρι του όλο το Ευαγγέλιο, το οποίο μελετούσε καθημερινά. Έλεγε πως χαιρόταν περισσότερο που ήταν μέλος της Εκκλησίας παρά επίγειος βασιλέας. Βέβαια τα εγκλήματα που διέπραξε μας δείχνουν το εντελώς αντίθετο.
Ο Θεοδόσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 395 μ.Χ. Το σκήνωμά του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την τεσσαρακοστή ημέρα ο Επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, εξεφώνησε τον επικήδειο, που καθιέρωνε τον Θεοδόσιο ως τον τύπο του παραδειγματικού Ορθόδοξου ηγεμόνος.
Τώρα αν μετάνιωσε ειλικρινά ο Θεοδόσιος για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, αυτό το ξέρει μόνο ο ίδιος και ο Θεός.
Ενα ακόμη παράδειγμα που συνέβει στις μέρες μας και έιχαμε αναφέρει σε σχετικό θέμα στην Αθέατη γνώση, ήταν η προκλητική πρόταση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου πρός την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος -να αναγνωριστεί ως Αγιος, ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΕΒΡΑΙΟ ΑΡΧΙΡΑΒΙΝΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Σημειώνεται ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε αποκηρύξει το δόγμα περί συλλογικής ευθύνης των Εβραίων, ήδη από το 1965 με τη Διακήρυξη Nostra Aetate που ψήφισε η Β’ Σύνοδος του Βατικανού.
Μετά τον Πάπα Βενέδικτο και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος απήλλαξε τους Εβραίους από το στίγμα που αιωνίως θα φέρουν ως σταυρωτές του Θεού και Σωτήρος Χριστού.
Ιστορική συμφωνία μεταξύ του αρχιραβίνου του Ισραήλ και του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου.
Η Διακήρυξη επισημοποιεί τη διμερή δέσμευση για την ενίσχυση των σχέσεών τους, επιβεβαιώνοντας ότι η συνολική ευθύνη για τη σταύρωση του Ιησού, η οποία βαρύνει τον εβραϊκό λαό είναι ένα αβάσιμο δόγμα.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι, ότι ο απλός Εβραίος που ίσως να μην γνώριζε καν την ύπαρξη του Χριστού, εννοείται ότι δεν πήρε τα καρφιά να τον σταυρώσει, αφού ο Χριστός δίδαξε στην Γαλιλαία που κατοικούσαν Έλληνες που δεν ήταν Εβραίοι το γένος, αλλά προσήλυτοι, που Ελλήνων τέκνα εγεννήθησαν και έγιναν με το ζόρι, με προσηλυτισμό Ιουδαίοι.
Όταν λέμε Εβραίοι, εννούμε εκείνους που εξέφραζαν το σκεπτικό του Ταλμούδ, που δεν ήταν άλλοι από τους μεγαλοραβίνους που το παγκάρι τους κινδύνευε, από την ελευθερία που δίδασκε ο Χριστός.
Όσο ο Χριστός δίδασκε εκτός, Ιουδαίας, στην Γαλιλαία, την Σαμάρεια κτλ, όπου κατοικούσαν Έλληνες, κανείς δεν τον άγγιζε. Στις τέσσερεις φορές που μπήκε στην Ιουδαία, κινδύνευσε και την τέταρτη τον σταύρωσαν.
Όσο για τις διαστρευλώσεις του Αρχιεπισκόπου, απλά διαβάστε το τι λέει το ευαγγέλιο και κρίνετε μόνοι σας.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 27:
15 Κατά την εορτή, λοιπόν, συνήθιζε ο ηγεμόνας να απολύει ένα φυλακισμένο για το πλήθος, όποιον ήθελαν.
16 Και είχαν τότε ένα διαβόητο φυλακισμένο, που τον έλεγαν Ιησού Βαραβά.
17 Ενώ, λοιπόν, αυτοί ήταν συναγμένοι, τους είπε ο Πιλάτος: «Ποιον θέλετε να σας απολύσω, τον Ιησού το Βαραβά ή τον Ιησού το λεγόμενο Χριστό;»
18 Γιατί ήξερε ότι τον παράδωσαν από φθόνο.
19 Και ενώ αυτός καθόταν πάνω στο βήμα, απέστειλε μήνυμα προς αυτόν η γυναίκα του λέγοντας: «Τίποτε να μην υπάρχει ανάμεσα σ’ εσένα και στον δίκαιο εκείνο. γιατί πολλά έπαθα σήμερα στο όνειρό μου εξαιτίας του».
20 Αλλά οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι έπεισαν τους όχλους να ζητήσουν το Βαραβά, ενώ τον Ιησού να τον θανατώσουν.
21 Έλαβε τότε το λόγο ο ηγεμόνας και τους είπε: «Ποιον από τους δύο θέλετε να σας απολύσω;» Εκείνοι είπαν: «Το Βαραβά».
22 Τους λέει ο Πιλάτος: «Τι λοιπόν να κάνω τον Ιησού, το λεγόμενο Χριστό;» Λένε όλοι: «Να σταυρωθεί».
23 Εκείνος είπε: «Γιατί, τι κακό έκανε;» Εκείνοι περισσότερο έκραζαν λέγοντας: «Να σταυρωθεί».
24 Όταν είδε λοιπόν ο Πιλάτος ότι τίποτα δεν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, αφού έλαβε νερό, ένιψε τα χέρια του απέναντι στον όχλο λέγοντας: «Αθώος είμαι από το αίμα τούτου. εσάς θα αφορά».
25 Και αποκρίθηκε όλος ο λαός και είπε: «Το αίμα αυτού πάνω σ’ εμάς και πάνω στα παιδιά μας».
26 Τότε τους απόλυσε το Βαραβά, ενώ τον Ιησού, αφού τον μαστίγωσε, τον παράδωσε για να σταυρωθεί.
Καλά, ο Πάπας είναι αιρετικός, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος;
Μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσει το ευαγγέλιο;
Όσον αφορά το σήμερα, πρέπει να είναι κανείς πολύ κολημένος για να μην χωνεύει έναν σημερινό Εβραίο για αυτό το πράγμα.
Ο καθένας μας και βέβαια και οι σύγχρονοι Εβραίοι, είναι υπεύθυνος για τις σημερινές του πράξεις, με τις οποίες επιλέγει τον Διάβολο έναντι του Χριστού και με τον τρόπο αυτό τον ξανασταυρώνει.
Το συμπέρασμα λοιπόν που βγάζουμε τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του άρθρου, είναι ότι μόνο στα λόγια του Χριστού μας πρέπει να πιστεύουμε και οχι σε κάθε περιπτωση στους κανόνες που ορίζει η εκκλησία.
atheatignosi
Επιμέλεια άρθρου: Vagedim
Φωτογραφία: Vagedim
Πηγή: Αθέατη γνώση
7 Ιουλίου 2015
Σε αυτό το άρθρο που επιμελήθηκε ο συντάκτης του μπλόγκ Vagedim για την Αθέατη γνώση, θα δούμε ορισμένα παραδείγματα από κανόνες που έθεσε η ορθόδοξη εκκλησία και που πηγαίνουν εντελώς κόντρα με αυτά που θέλει ο Χριστός.
Αν ο Ιησούς Χριστός έκανε αγωγή διαζυγίου ενάντια στην Εκκλησία κατηγορώντας την για σκληρότητα, απιστία, παράβαση του καθήκοντος, φανατισμό… σίγουρα θα είχε κερδίσει αυτήν τη δίκη. Μπάτλερ Σ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΙΣΕ ΤΡΕΙΣ ΓΑΜΟΥΣ ΕΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΑ
Ένα σημείο που δείχνει τη σαφή απαγόρευση του Κυρίου Ιησού, για γάμο με δεύτερη γυναίκα είναι το εξής:
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 19:
9 Σᾶς λέγω δέ, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ χωρίσῃ τὴν γυναῖκα του, ἐκτὸς ἔνεκα πορνείας, καὶ νυμφευθῇ ἄλλην, αὐτὸς διαπράττει μοιχείαν».
10 Οἱ μαθηταὶ τοῦ λέγουν, «Ἐὰν ἔτσι ἔχῃ τὸ πρᾶγμα μεταξὺ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, δὲν συμφέρει νὰ ἔλθῃ κανεὶς εἰς γάμο».
11 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Δὲν εἶναι ὅλοι εἰς θέσιν νὰ δεχθοῦν τὸν λόγον αὐτόν, ἀλλὰ ἐκείνοι εἰς τοὺς ὁποίους ἔχει δοθῇ.
12 Διότι ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας τους ἐγεννήθηκαν ἔτσι. Καὶ ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι ἔγιναν εὐνοῦχοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὑπάρχουν εὐνοῦχοι, οἱ ὁποίοι μόνοι τους ἔγιναν εὐνοῦχοι διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
Ὅποιος μπορεῖ νὰ τὸ δεχθῇ, ἂς τὸ δεχθῇ».
Η εκκλησία όμως όχι μόνο επιτρέπει το δεύτερο γάμο, αλλά και τον τρίτο. Ο Χριστός ήταν ξεκάθαρος, και αν η εκκλησία έδινε σημασία στα λόγια του Χριστού δεν θα υπήρχαν και τα τόσα διαζύγια που βγαίνουν στις μέρες μας με την παραμικρή αιτία.
Η εκκλησία μπορεί να μην ευθύνεται για τα διαζύγια, όμως ευθύνεται για τις τελέσεις δεύτερων και τρίτων γάμων.
Ορισμένα από τα επακόλουθα των διαζυγίων, είναι οι τρείς γάμοι που επιτρέπει η εκκλησία. Αν δεν επέτρεπε άλλο γάμο εκτός από τον πρώτο (εκτός πορνείας) όπως είπε ο Χριστός, θα το σκεφτόταν πολύ το ανδρόγυνο να χωρίσει. Από αυτές τις πράξεις της εκκλησίας ήρθαν και τα Νεοταξικά σύμφωνα συμβίωσης, που σου λέει ο άλλος: "Και γιατί να παντρευτώ; και δεν θα κάνω τόσα έξοδα, και περνάω καλά έτσι."
Το "περνάω καλά" είναι ακόμη μια λέξη που έβαλε ο διάβολος στο στόμα μας και προωθείται στις μέρες μας για να έχουμε την άνεση να χωρίζουμε και να διαπράτουμε μοιχεία όποτε θέλουμε χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Επίσης η σεξουαλική επαφή πρίν το γάμο είναι ακόμη μια αιτία για τα πολλά διαζύγια σήμερα. Υπάρχει το πάθος, η ερωτική επαφή, και ορισμένες φορές καταλαβαίνουμε κατόπιν γάμου ότι τελικά δεν υπήρχε πραγματική αγάπη.
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΩΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος συνεκλήθη από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ το Μέγα στην Κωνσταντινούπολη το 381 Σύμφωνα με την εκκλησία, το σύνολο των θεόπνευστων βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί την γραπτή πηγή της Θείας Αποκαλύψεως και της ιστορίας της προετοιμασίας και εκπληρώσεως της ενανθρώπησης του Μεσσία Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός όμως είπε και κάτι άλλο το οποίο απέρριψε η εκκλησία μας.
ΙΩ. 5,39 : ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·
Πρέπει να ερευνάτε τις Γραφές και να συλλαμβάνετε τα βαθύτερα τους νοήματα, διότι και σεις οι ίδιοι πιστεύετε ότι με την έρευνα και την πίστη σε αυτές θα έχετε αιώνια ζωή. Και αυτές ακριβώς οι Γραφές είναί που μαρτυρούν για εμένα.
Ο Χριστός όπως διαβάσατε είπε να ερευνούμε τις γραφές που μαρτυρούν το όνομα του. Ομως η εκκλησία έπραξε ακριβώς το αντίθετο. Ενω οι Σίβυλλες και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μαρτυρούσαν την Τριαδικότητα του Θεού και την έλευση του Χριστού, αυτά τα λαμόγια αποφάσισαν να εξαφανίσουν κάθε τι ελληνικό για τον ερχομό του Χριστού, και να μας πασάρουν ως μοναδικά ιερά και θεόπνευστα, τα κείμενα των εβραίων.
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
Αυτό ζήτησε ο Χριστός; Για να δούμε τι αναφέρει ο απόστολος Πέτρος που μέ τό προφητικό του χάρισμα προβλέπει τήν έμφάνιση αιρετικών στήν Εκκλησία και προειδοποιεί:
«Έγένοντο δέ και ψευδοπροφήται έν τω λαω, ώς και έν ύμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις άπωλείας, και τον άγοράσαντα αυτούς Δεσπότην αρνούμενοι, έπάγοντες έαυτοίς ταχινήν άπώλειαν» (Β'Πέτρ. β' 1).
Παρουσιάστηκαν δηλαδή και ψευδοπροφήτες στο λαό, τό λαό του Ισραήλ, όπως και σέ σάς, τους χριστιανούς, θά παρουσιασθούν ψευδοδιδάσκαλοι. Αυτοί μέ τρόπο δόλιο θά εισαγάγουν αιρέσεις πού οδηγούν στήν απώλεια, και τον Δεσπότη, τον Χριστό, πού τούς αγόρασε, θά αρνούνται, επιφέροντας έτσι στους εαυτούς τους γρήγορη απώλεια.
«Έγώ οίδα τούτο, ότι είσελεύσονται μετά τήν αφιξίν μου λύκοι βαρείς εις ύμας μή φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πράξ. κ' 29)
Έγώ γνωρίζω τούτο, ότι μετά τό δικό μου ερχομό θά εισβάλουν σε σάς λύκοι φοβεροί, πού δεν λυπούνται τό ποίμνιο. Λύκους ονομάζει και ό Παύλος τους αιρετικούς. Λύκους φοβερούς, πού δέν λυπούνται τό ποίμνιο του Ιησού, άλλ' ορμούν νά τό κατασπαράξουν.
Υπάρχει ωστόσο, και ο 45 Αποστολικός κανόνας που όρισε η ίδια η εκκλησία και συμβαδίζει με τα λόγια του Χριστού όπου αναφέρει:
Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω.
Αυτός ο Αποστολικός κανόνας με σαφήνεια λέει να αφορίζονται οι ορθόδοξοι κληρικοί που προσεύχονται με αιρετικούς, αν μάλιστα επιτρέψουν στους αιρετικούς να κάνουν κάποια ιερή τελετή αυτοί οι ορθόδοξοι να καθαιρούνται.
Οι οικουμενιστές <<ορθόδοξοι>> προσεύχονται με αιρετικούς;
Και βέβαια προσεύχονται (βλέπε Πατριάρχης).
Σήμερα μάλιστα έχουν καθιερώσει και κοινές τελετές προσευχής.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΙΟΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΓΙΟΙ;
Θα σας παραθέσω ίσως το πιό δυνατό παράδειγμα. Αυτό του Αγίου Θεοδοσίου.
Η χριστιανική καταδίκη κάθε είδους μη-αναπαραγωγικής σεξουαλικής επαφής έθεσε εκτός νόμου την ομοφυλοφιλία στη δυτική αυτοκρατορία τον 3ο αιώνα και κατά συνέπεια και την ανδρική πορνεία. Το 390 ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄ προέβλεπε τη θανατική ποινή για τον πειθαναγκασμό ή το εμπόριο ανδρών για πορνεία. Πίσω απ’ αυτό το διάταγμα δεν κρυβόταν πιθανώς η βδελυγμία για την πορνεία, αλλά το γεγονός ότι το σώμα ενός άνδρα χρησιμοποιείτο στην ομοφυλοφιλική επαφή όπως και το γυναικείο.
Κατά την εφαρμογή του διατάγματος του Θεοδοσίου στη Ρώμη, οι εκδιδόμενοι αρσενικοί σύρονταν έξω από τους ανδρικούς οίκους ανοχής και καίγονταν ζωντανοί μπροστά στα μάτια του όχλου που χειροκροτούσε.
κατήργησε, το 394 μ.Χ., διά νόμου, τους ολυμπιακούς αγώνες, που χρησίμευαν στη διατήρηση της πλάνης των ειδώλων.
Το 387 μ.Χ. ο Άγιος αποφάσισε να τιμωρήσει αυστηρά, με ποινή αίματος, τους κατοίκους της μεγάλης Θεουπόλεως Αντιόχειας. Οι Αντιοχειανοί είχαν εξεγερθεί και είχαν καταρρίψει όλους τους ανδριάντες που υπήρχαν προς τιμή του αυτοκράτορα και της συζύγου του Πλακίλλας. Η αυτοκράτειρα η ίδια αλλά και ο Πατριάρχης της πόλεως Φλαβιανός συμπαραστατούμενοι από τους μοναχούς της περιοχής, ικέτευαν το βασιλέα Θεοδόσιο να φανεί σπλαγχνικός και να τους συγχωρήσει. Πράγματι, ο Θεοδόσιος άλλαξε απόφαση και το Πάσχα του 387 μ.Χ. έδωσε αμνηστία.
Το άλλο γεγονός συνέβη το έτος 390 μ.Χ., όταν ο Θεοδόσιος έγινε και αυτοκράτορας της Δύσεως. Εγκαταστάθηκε στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο της Ιταλίας, και τιμώρησε με πολύ αυστηρό τρόπο μια εξέγερση των Θεσσαλονικέων, δίδοντας διαταγή να θανατώσουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων στο αμφιθέατρο της πόλεως. Κάποιος δημοφιλής ηνίοχος του ιππόδρομου είχε κατηγορηθεί για εγκληματική πράξη και είχε φυλακισθεί από τον αρχηγό της εκεί φρουράς Βουθέριχο. Αλλά το πλήθος, προκειμένου να γίνουν οι ιπποδρομίες, απαίτησε την αποφυλάκιση του ηνιόχου. Ο Βουθέριχος αρνήθηκε, αλλά ο λαός στασίασε και φόνευσε τον Βουθέριχο και πολλούς στρατιώτες. Ο θυμός που ένιωθε ο Θεοδόσιος ήταν τόσο μεγάλος που, υπακούοντας στην παρόρμηση της στιγμής, διέταξε να περικυκλώσει ο στρατός τον ιππόδρομο την ημέρα των αγώνων και να σφάξει όλους τους θεατές. Για τη διαταγή αυτή αμέσως μετανόησε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού πια είχαν σφαγεί επτά χιλιάδες πολίτες.
Ο Άγιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 395 μ.Χ. Το σκήνωμά του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την τεσσαρακοστή ημέρα ο Επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, εξεφώνησε τον επικήδειο, που καθιέρωνε τον Θεοδόσιο ως τον τύπο του παραδειγματικού Ορθόδοξου ηγεμόνος. Ο Άγιος ενταφιάσθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στο μνημείο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και των διαδόχων του.
Παρά τις σφαγές που διέπραξε ο Θεοδόσιος, ανακυρήχθηκε από την εκκλησία ως Αγιος (?) Το αν είναι άγιος ή όχι κάποιος, εμείς πραγματικά πολύ δύσκολα μπορούμε να το ξέρουμε. Μόνο ο Θεός μπορεί να το γνωρίζει αυτό. Η εκκλησία όμως φαίνεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις αποφασίζει με δικά της κριτήρια την ιερότητα του κάθε προσώπου που επιλέγει.
Ο Θεοδόσιος, λέγεται ότι είχε αντιγράψει με το χέρι του όλο το Ευαγγέλιο, το οποίο μελετούσε καθημερινά. Έλεγε πως χαιρόταν περισσότερο που ήταν μέλος της Εκκλησίας παρά επίγειος βασιλέας. Βέβαια τα εγκλήματα που διέπραξε μας δείχνουν το εντελώς αντίθετο.
Ο Θεοδόσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 395 μ.Χ. Το σκήνωμά του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και την τεσσαρακοστή ημέρα ο Επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, εξεφώνησε τον επικήδειο, που καθιέρωνε τον Θεοδόσιο ως τον τύπο του παραδειγματικού Ορθόδοξου ηγεμόνος.
Τώρα αν μετάνιωσε ειλικρινά ο Θεοδόσιος για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, αυτό το ξέρει μόνο ο ίδιος και ο Θεός.
Ενα ακόμη παράδειγμα που συνέβει στις μέρες μας και έιχαμε αναφέρει σε σχετικό θέμα στην Αθέατη γνώση, ήταν η προκλητική πρόταση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου πρός την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος -να αναγνωριστεί ως Αγιος, ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΕΒΡΑΙΟ ΑΡΧΙΡΑΒΙΝΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Σημειώνεται ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είχε αποκηρύξει το δόγμα περί συλλογικής ευθύνης των Εβραίων, ήδη από το 1965 με τη Διακήρυξη Nostra Aetate που ψήφισε η Β’ Σύνοδος του Βατικανού.
Μετά τον Πάπα Βενέδικτο και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος απήλλαξε τους Εβραίους από το στίγμα που αιωνίως θα φέρουν ως σταυρωτές του Θεού και Σωτήρος Χριστού.
Ιστορική συμφωνία μεταξύ του αρχιραβίνου του Ισραήλ και του Αρχιεπισκόπου της Κύπρου.
Η Διακήρυξη επισημοποιεί τη διμερή δέσμευση για την ενίσχυση των σχέσεών τους, επιβεβαιώνοντας ότι η συνολική ευθύνη για τη σταύρωση του Ιησού, η οποία βαρύνει τον εβραϊκό λαό είναι ένα αβάσιμο δόγμα.
Πρέπει να καταλάβουν όλοι, ότι ο απλός Εβραίος που ίσως να μην γνώριζε καν την ύπαρξη του Χριστού, εννοείται ότι δεν πήρε τα καρφιά να τον σταυρώσει, αφού ο Χριστός δίδαξε στην Γαλιλαία που κατοικούσαν Έλληνες που δεν ήταν Εβραίοι το γένος, αλλά προσήλυτοι, που Ελλήνων τέκνα εγεννήθησαν και έγιναν με το ζόρι, με προσηλυτισμό Ιουδαίοι.
Όταν λέμε Εβραίοι, εννούμε εκείνους που εξέφραζαν το σκεπτικό του Ταλμούδ, που δεν ήταν άλλοι από τους μεγαλοραβίνους που το παγκάρι τους κινδύνευε, από την ελευθερία που δίδασκε ο Χριστός.
Όσο ο Χριστός δίδασκε εκτός, Ιουδαίας, στην Γαλιλαία, την Σαμάρεια κτλ, όπου κατοικούσαν Έλληνες, κανείς δεν τον άγγιζε. Στις τέσσερεις φορές που μπήκε στην Ιουδαία, κινδύνευσε και την τέταρτη τον σταύρωσαν.
Όσο για τις διαστρευλώσεις του Αρχιεπισκόπου, απλά διαβάστε το τι λέει το ευαγγέλιο και κρίνετε μόνοι σας.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 27:
15 Κατά την εορτή, λοιπόν, συνήθιζε ο ηγεμόνας να απολύει ένα φυλακισμένο για το πλήθος, όποιον ήθελαν.
16 Και είχαν τότε ένα διαβόητο φυλακισμένο, που τον έλεγαν Ιησού Βαραβά.
17 Ενώ, λοιπόν, αυτοί ήταν συναγμένοι, τους είπε ο Πιλάτος: «Ποιον θέλετε να σας απολύσω, τον Ιησού το Βαραβά ή τον Ιησού το λεγόμενο Χριστό;»
18 Γιατί ήξερε ότι τον παράδωσαν από φθόνο.
19 Και ενώ αυτός καθόταν πάνω στο βήμα, απέστειλε μήνυμα προς αυτόν η γυναίκα του λέγοντας: «Τίποτε να μην υπάρχει ανάμεσα σ’ εσένα και στον δίκαιο εκείνο. γιατί πολλά έπαθα σήμερα στο όνειρό μου εξαιτίας του».
20 Αλλά οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι έπεισαν τους όχλους να ζητήσουν το Βαραβά, ενώ τον Ιησού να τον θανατώσουν.
21 Έλαβε τότε το λόγο ο ηγεμόνας και τους είπε: «Ποιον από τους δύο θέλετε να σας απολύσω;» Εκείνοι είπαν: «Το Βαραβά».
22 Τους λέει ο Πιλάτος: «Τι λοιπόν να κάνω τον Ιησού, το λεγόμενο Χριστό;» Λένε όλοι: «Να σταυρωθεί».
23 Εκείνος είπε: «Γιατί, τι κακό έκανε;» Εκείνοι περισσότερο έκραζαν λέγοντας: «Να σταυρωθεί».
24 Όταν είδε λοιπόν ο Πιλάτος ότι τίποτα δεν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, αφού έλαβε νερό, ένιψε τα χέρια του απέναντι στον όχλο λέγοντας: «Αθώος είμαι από το αίμα τούτου. εσάς θα αφορά».
25 Και αποκρίθηκε όλος ο λαός και είπε: «Το αίμα αυτού πάνω σ’ εμάς και πάνω στα παιδιά μας».
26 Τότε τους απόλυσε το Βαραβά, ενώ τον Ιησού, αφού τον μαστίγωσε, τον παράδωσε για να σταυρωθεί.
Καλά, ο Πάπας είναι αιρετικός, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος;
Μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσει το ευαγγέλιο;
Όσον αφορά το σήμερα, πρέπει να είναι κανείς πολύ κολημένος για να μην χωνεύει έναν σημερινό Εβραίο για αυτό το πράγμα.
Ο καθένας μας και βέβαια και οι σύγχρονοι Εβραίοι, είναι υπεύθυνος για τις σημερινές του πράξεις, με τις οποίες επιλέγει τον Διάβολο έναντι του Χριστού και με τον τρόπο αυτό τον ξανασταυρώνει.
Το συμπέρασμα λοιπόν που βγάζουμε τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του άρθρου, είναι ότι μόνο στα λόγια του Χριστού μας πρέπει να πιστεύουμε και οχι σε κάθε περιπτωση στους κανόνες που ορίζει η εκκλησία.
atheatignosi
Δημοσίευση σχολίου